ఒకింత పొగురుగానే...

నేను ఒకింత పొగురుతో మాట్లాడతానే. అంతా చదివిన తరువాత వీడికి చాలా పొగురే అని నేను చెప్పిన విషయాన్నే చెప్పటానికి ఇది చదవద్దు.

నేను టివి ఛానల్ లో పనిచేయటానికి విశాఖ వచ్చిన తరువాత చాలా సార్లు గర్వంగా ఫీల్ అయ్యాను. ఇంటికి, చాలా సార్లు కార్యాలయం వద్దకూ నడిచి వచ్చిన పచ్చకాగితాలను కాదనుకున్నప్పునడు... మైళ్ళ కొద్దీ నడిచి మంచి కథనాలను అందించినప్పుడు... మా ఆవిడతో గొడవపడినప్పుడు... నా జీవిత భాగస్వామి నన్ను కోపప్రేమతో పలకరించినప్పుడు... మా పెద్దోడు అచ్చం నేను వున్నట్లే స్వతంత్రంగా వుంటున్నప్పుడు... చిన్నోడు నేను కొంచె డిఫరెంట్ అని చాటాలని ప్రయత్నిస్తున్నప్పుడు... నాన్న ప్రశ్న ధిక్కార స్వరాన్ని తీసుకున్నప్పుడు... ఒరే, చచ్చిపోయేలోపు అందరూ కలిసి కనిపిస్తారా? అంటూ అమ్మ నన్ను ఓ ఉదయాన్నే అడిగినప్పుడు అంతేనా... ఆర్ధికంగా ఓడిపోతున్న ప్రతీ రోజూ, పడగవిప్పే కోర్కెలను కాల్చిచంపుతున్న ప్రతీక్షణం నేను గర్వంగానే ఫీలవుతూనే వున్నా.

ఇప్పుడు మరో సారి మరింత గర్వంగా, పొగురుగా తలెగరేస్తున్నా. నా సహచరులు నా నమ్మకాన్ని వమ్ము చేయకుండా సాగారని తెలిసిన ఆనందతో లేచిన తలపైకి కళ్ళెక్కాయి. వందల మంది ముందు ఓ పార్టీ ఎంపి అభ్యర్థి ''మిమ్మల్ని లోబరుచుకోవటానికి సొమ్ములు నేనే పంపించాను. తీసుకుని వుంటే మీరు ఈసరికి ఇక్కడ వుండేవారు కాదు. అవసరమైతే నరికేయటానికైనా స్కెచ్ సిద్ధం చేశాను'' అంటూ మాట్లాడితే... అంత తేలికగా లొంగే రకం మేము కాదులే అంటూ మనకు సిగ్గులేకుండా ఎన్నుకున్న ఆ ప్రజాప్రతినిథికి ఘాటుగా, ఒకింత నమ్రతగా సమాధానం చెప్పిన నా సహచరరులు విప్లవ కమ్యూనిస్టులు కాదు... ప్రకటనల కోసం వచ్చాం కాబట్టి తగ్గాం. లేకుంటే అంత పబ్లిక్ గా మాట్లాడేవాడా? వాడితో యుద్ధమే జరిగేది. తలదించుకోవాల్సిన పరిస్థితి ఎందుకు వచ్చింది? ఎంత ధైర్యం వాడికి? చేసిన ముండాకోర్ పనిని ఎంత నిస్సిగ్గుగా సమర్థించుకుంటున్నాడు? అంటూ నా సహచరుల ఆవేదనాగ్రహాల ప్రదర్శన చూసి ఈ నిజాయితీ ఎర్రజెండాలో వుంటేనా? అనుకుంటూ నా పొగురు ఒకింత నిస్పృహకు గురైంది. అంతలోనే నా సహచరులు నాకన్నా మెరుగ్గా వున్నారని అనిపించి మరలా తల పొగురుగా పైకి లేచింది. కళ్ళు ఒకింత గర్వాతిశయంలో విప్పారాయి.

పాత్రికేయరంగంలో ఇంకా ఎంతోకొంతమంది ఇలాంటి వాళ్ళు వుండబట్టే... మరింత మంది రావాలి. మరింతమందికి ప్రేరణ కావాలి. మరింత పొగురుగా మా జాతి తలలెగరేయాలి. అవును, లాల్చీలు వేసినా, మాసిన గెడ్డాలతో వున్నా, ఒకింత ఇష్టంతో యాజమాన్యం హెచ్చరికలు చేసినా మారకపోవటానికి కారణం, నేను ఒదులుకోవటానికి సిద్దపడని పొగురే కారణం. ఇంత పొగురుతో పైకెగిసే తల పైనోళ్ళు తలొంచుకోవాల్సిందే అంటూ చెప్పే ప్రతీసారీ చెప్పారని కాదుకానీ... సిగ్గుతో తలదించుకుంటూనే వున్నా... దేవుడా... నీవనేవాడివే వుంటే తలదించుకునే సందర్భాలు మరిన్ని నాకు రాకుండా చూడు. లేదా, నీవు లేవన్న, ఒట్టి రాయివేనన్న నా నమ్మకాన్ని మరింత బలపరిచినట్లేనని ఒకింత పొగురుగానే హెచ్చరిస్తున్నా.