నేను నేనుగా మిగలని కాలంలో...

అవును నేను నేనుగా మిగలలేని కాలంలో 

నన్ను నేను తెలుసుకోలేనంత సిన్నోడినేం కాదు
భావోద్వేగాలు, సిద్ధాంతోద్రేకాలతో ఉడుకెత్తిన 

వయస్సు దాటేశానన్న సత్యం ఇప్పుడే తెలుస్తోంది
శుద్ధ భాష, భావప్రకటనలకు పెద్దగా చోటులేనిచోట
రూప ప్రదర్శనకు మాత్రమే పెద్దపీట
నా మాటకు, చేతకు మధ్య వ్యత్యాసం 

ఘర్షణాఘర్షణలకు మధ్య మౌనం 

నడిసంద్రంలో ఒంటరి మనిషిలా... 

అవును నేను నేనుగా మిగలలేని కాలంలో 

బావురుపిచ్చోడిలా గెడ్డమేసుకోవాలా?
క్లీన్ షేవ్ చేసుకోవాలా? ఇది ప్రశ్నే కాదు 

పొడుగు జుబ్బాలుపోయి... రంగుల చొక్కాలు 

ఒంటిపైకెక్కాయా లేదా అన్నదీ సమస్య కాదు 

పనికి తోడు అవసరాలు మారుతూంటాయని 

అవసరాలకు తగ్గట్టుగా ఆహార్యం మారాలని 

వాటిని అందుకోవటానికి చేయి గట్టిపడాలని 

తెలియనంత పసోడిని నేను కాను...

అవును నేను నేనుగా మిగలలేని కాలంలో 

తలవంచటమంటే ఆత్మహత్యా సదృశ్యం 

బతకటమంటే నీవ్వు అచ్చం నువ్వులానే వుండటం
నమ్మకాన్ని వదిలి అపనమ్మకంతో మంచమెక్కాలి
ఇది జారుడు కాదని, బతకటమని నేర్వాలి 

సిద్ధాంత రాద్ధాంతాలుమాని శిలాసదృశ్యమవ్వాలి
అంతెందుకు నీవు మడిసిగా కాదు
మనీషిగా బతకటం మొదలెట్టాలి