తప్పా... ఒప్పా..?

 

వివరణ ఇవ్వాలని అనిపిస్తోంది. ఇది మీకు సమాధానం మాత్రమే కాదు. నన్ను నేను పరకాయించుకోవడం కూడా. అందుకే తర్జనభర్జనల తరువాత ముందుకే వెళ్తున్నా. వరుణ్ తో నా బంధమేమీ పూర్తి నిస్వార్థమైనదేమీ కాదు. అలా అని నేను నన్ను నేను నమ్మించుకోవడానికి ప్రయత్నించినా, మీకు చెప్పినా అంతా ఆత్మవంచనే అవుతుంది. నాకు స్టంట్ వేయాలని నిర్ణయించినపుడు తను అత్యంత శ్రద్ధ తీసుకున్నాడు. అక్కడితో ఆగిపోతే మరోలా ఉండేది కథ. కాని, తను మరింత బాధ్యతపడి ఆర్థికంగా సుమారుగా రూ.60 వేలకుపైగా తను నాకు ఇబ్బంది తప్పించాడు. ఆ తరువాత కోవిడ్ సమయంలో ఇంటిలో ఎవరికి అవసరమైనా మందులు, వైద్యం తనే. అమ్మ, నాన్నకు కొవిడ్ వస్తే పైసా తీసుకోకుండా తను వైద్యం చేశాడు. చివరికి అమ్మకి కవాట మార్పిడి చేయాలని వైద్యులు చెపితే... నాన్న మొత్తం డబ్బులు తీసినా 10 లక్షలకు మించవు. చివరికి కష్టంమీద అంత మాత్రమే సమకూర్చగలిగారు. మిగిలిన పది లక్షలూ ఇచ్చింది వరుణే. అలాగని సౌకర్యాల్లో ఏమైనా తక్కువ చేశాడా అంటే అదీ లేదు. నాకు గత ఏడెనిమిది నెలులుగా మందులు, వైద్యం పూర్తి ఉచితం. నాకే కాదు మీ అమ్మకి కూడా. మొన్నటికి మొన్న... రెండు రోజులు ఆసుపత్రిలో ఉండాల్సి వస్తే... సూట్ రూంలో ఉంచి వైద్యం అందించాడు. మీ అమ్మమ్మకు పైసా తీసుకోకుండా చూశాడు... ఇదంతా ఎందుకు? నా చేత తిట్లు తినడానికా? లేక అతను వేసే ప్రతి అడుగునూ నిశితంగా చూస్తూ నాకు నచ్చని వ్యవహారాలని మాత్రమే అడ్డుకుంటూ ఉంటున్నందుకా? అంతకు మించి నేను చేస్తున్నది లేశమాత్రమైనా లేదు. దీనికోసం నేను ఎప్పుడు అడిగితే అప్పుడు ఆసుపత్రి సిబ్బంది మొత్తం సేవ చేస్తుంది. అతను నాకు ఇచ్చిన ప్రాధాన్యం, నా అవసరాలను అతను గుర్తించి అందిస్తున్న సాయం ముందు నేను చేస్తున్నది అంత పెద్దదేమీ కాదన్నది నా భావన. ఎందుకంటేపైన పేర్కొన్న విషయాలేవీ నాకుగానేను చేయగలిగిన స్థోమత లేదు. దీనిలో నన్ను అతను వాడుకుంటున్నాడన్న వాదనకు తావేది? నేనే ఓరకంగా వరుణ్ ని ఉపయోగించకుంటున్నా. నా అవసరాల కోసమే అతనికి ఆసరాగా ఉండాలని నిర్ణయించుకున్నా. ఇప్పుడు చెప్పండి పిల్లలూ... నేను చేస్తున్నది తప్పా? ఒప్పా?