అన్నయ్యా... చాలా మారిపోయావు
నిన్నటిలా ఆత్మీయంగా పలుకు లేదు
గలగలా సాగే మాటా లేదూ...
మౌనంగానే సమాధానం చెప్పా..
కలల సౌధం చెదిరిన చోట
ఊహలు కూలిన పేక మేడలో
శవజీవనం సాగుతున్నప్పుడు
నవ్వు అందని కోహినూర్ వజ్రమే
ఓ మాట... నలుగురిలో చిరునవ్వు
నిషిద్ధమైన ప్రాంగణంలో
ఉయదమూ, సాయం సమయమూ
కానరాని నిశాచర జీవితాన
మిగిలిన ఓ టీ కప్పునూ నీ
నుంచి లాగేసుకున్నప్పుడు, అవును
మాట పడిపోతుంది... గలగలా సాగే
ఆత్మీయ సెలయేరు ఎండిపోతుంది
కేవలం చచ్చిన కళేబరాలు నడుస్తుంటాయి
రాస్తుంటాయి, మాట్లాడుతూంటాయి, పాడతాయి...
అంతా, అచ్చం శ్మశానంలో సాగినట్టే...
