అనుమానపు దృక్కుల నడుమ
నేనో అంటరాని పక్షిని
సామాజికమో... భౌతికమో...
పదమేదైతేనేం... దూరమొక్కటే సత్యం
ఆరడుగుల ఈ వెడం
స్థిరీకరించబడుతుందేమోనన్న భయం
రేయింబవళ్ల బేధం లేకుండా వెంటాడుతోంది
మునుపెన్నడూ అనుభంలోకి రాని
సరికొత్త భయాలేవో పట్టి పీడిస్తున్నాయి
మహోన్నతుడిని అనుకుంటున్న మ‘నీ’షిని
చాకిరేవు కాడ నిలువు కాళ్లతో నిలిపేశాయి
ఎవడికి వాడే ఇప్పుడు బండకేసి ఉత్తుక్కోవాలి
మరకలతో మందమెక్కిన పాత తోలు
చిరిగిపోవాలి... తోళ్లు లేని
కప్పి ఉంచే నగిషీలు లేని
రక్తమాంసాలతో నికార్సుగా నిగ్గు తేలాలి
ఒంటరిని చేసిన వైరస్ తుంటరిని
తరిమేసే ఆయుధం మానవత్వమొక్కటే
ఆ స్పృహ చాలు నువ్వు గెలవడానికి
మనిషిగా మిగిలి తిరిగి చిరునవ్వులతో మొలకెత్తడానికి...
