కొల్లేటి జాడల నుంచి బయటపడి...

చాలాకాలం తరువాత కొల్లేటి జాడలు పుస్తకాన్ని మూడు దఫాలుగా 10రోజుల్లో పూర్తి చేశాను. ఈ పుస్తకాన్ని అడిగిన వెంటనే ఇచ్చిన మిత్రుడు అనిల్ కి ముందుగా ధన్యవాదాలు. ఇదే పుస్తకాన్ని పూటలో పూర్తి చేసిన దూర గతంతో పోల్చుకుంటే ఎక్కువే అయినా నిన్నమొన్నటితో పోల్చుకుంటే తొందరగా చదివినట్టే. ఇలా చదివించింది రచయిత శైలా? లేక విషయాంశమా? లేక రెండూనా? ఈ అనవసరమైన సంశయాలజోలికి పోకుండా నాకు కలిగిన సందేహాలను గురించే మాట్లాడతాను.
ఇప్పటి వరకూ మానవసమాజంలో సాగిన, సాగుతున్న అభివృద్ధిలో వనరుల హననం, ప్రకృతికి ఎదురీత సాహసం లేకుండా ఎప్పుడైనా వుందా? కమ్యూనిస్టు మేథావులు చెపుతున్న నాటి రష్యా, చైనాలలో నైనా సరే(ఇప్పుడు వాటి గురించి మాట్లాడలేమని వారే అంటున్నారు కాబట్టి). ప్రకృతితో సహజీవనం చేస్తూ వనరులను పరిమితంగా ఉపయోగించుకుంటూ, నవల చివరి పేజీలలో పేర్కొన్న ప్రకృతి విధ్వంసాన్ని జరగనీయకుండా చూడటం సాధ్యమేనా? ఉదయాన్నే చెంబుపట్టుకుని వెళ్ళటానికి కూడా ఎంత సిగ్గుచచ్చిపోయేదే వివరించిన రచయిత ఇప్పుడు ఆ పరిస్థితులు లేకపోవటం ఎలా అభివృద్ధి కాదో కూడా చెప్పాలి. ఒక సారి ఊరి నుంచి బయటకు వెళ్ళిన పిల్లలు తిరిగి ఆ ఊరికి రావాలంటే ముదనష్టపు ఊరని తిట్టుకునేటంత విసిగి వేశారిపోయే పరిస్థితులు ఇప్పుడు లేవంటే అది అభివృద్ధి కాదా?
అభివృద్ధి పేరుతో వస్తున్న టెక్నాలజీ ప్రవాహంలో మనం కొట్టుకుపోతూ ఏ మాత్రం ఎదురీదే ప్రయత్నాలు చేయకుండా నిష్ఠూరపడటం ఎంత వరకూ సబబు? చివరిపేజీలలో ఉన్నట్లుగా 40ఏళ్ళలో ఎన్నడూ ఊరిగడప తొక్కనివాడికి ఇలా అయిపోయిందిమిటా అన్న బాధ పడే హక్కుకూడా లేదేమో? సమిష్ఠి సాగు అద్భుత ప్రయోగమని భావిస్తున్న చాలామందిమి అభివృద్ధి సాగుతున్న క్రమంలో వ్యష్ఠి భావనలు ఎందుకు పెరుగుతున్నాయో కూడా సమాజానికి వివరించగలగాలి. వ్యక్తి పూజలను, వ్యక్తిగత ప్రతిష్ఠలను వదిలించుకోలేని మన ఆలోచనలను ముందుగా మనం తోడెయ్యగలిగితే... ప్రతీ నిర్ణయానికీ ముందు సహేతుకమైన సమిష్ఠితత్వంతో నిండిన శాస్త్రీయ ప్రశ్నలను వేసుకోగలిగితే...
ఏదేమైనా ఇన్ని ఆలోచనలు రేపిన నవల ప్రభావం చిన్నదేమీ కాదు. పైన మాట్లాడిన మాటలన్నీ తక్కువ చేసేవీ కావు. చదువుతూన్నంత సేపూ మదినితొలిచిన ప్రశ్నలు మాత్రమే. అసలు నేను వేసుకుంటున్న ప్రశ్నలలో హేతుబద్ధత ఎంత? మళ్ళీ ఆలోచనల్లోకి జారుతున్నాను... వుంటానే...